كاش همچون اسمان بودم
خوش بہ حال آسمون چون کہ هر وقت دلش بگيره بے بہونہ مے باره ...
بہ کسے توجہ نمے کنہ ...
از کسے خجالت نمے کشہ...
مے باره و مے باره و...
اينقدر مے باره تا آبے شہ ...
آفتابے شہ ...!!!
کاش...
کاش مے شد مثل آسمون بود...
کاش مے شد وقتے دلت گرفت اونقدر ببارے تا بالاخره آفتابے شے...
بعدش هم انگار نہ انگار کہ بارشے بوده
نظرات شما عزیزان: